مهدویت در ادیان ابراهیمی (قسمت دوم)
مهدویت در ادیان ابراهیمی (قسمت دوم)
مهدویت در ادیان ابراهیمی
سوّم: این كه, عظمت، قدرت، شوكت و سلطنتی كه در آیات
مزبور برای «ملك‌زاده» ذكر گردیده است نه با حضرت
سلیمان ـ علیه السّلام ـ و نه با هیچ یك از انبیای
الهی وفق نمی‌دهد؛ زیرا نه مملكت حضرت سلیمان ـ علیه
السّلام ـ از مملكت پدرش حضرت داوود ـ علیه السّلام ـ
بنابر اعتقاد اهل كتاب ـ وسیع‌تر بوده، و نه هم ظلم و
ستم در عهد او شكسته شده است.
چهارم: این كه، بر حسب آنچه برخی از علمای عهدین ـ عهد
عتیق و عهد جدید تورات و انجیل ـ احتمال داده و به
وجوهی استدلال جسته‌اند، مزمور فوق كلام حضرت سلیمان ـ
علیه السّلام ـ است نه كلام حضرت داود ـ علیه السّلام
ـ ، و حضرت سلیمان ـ علیه السّلام ـ كه پس از مگ پدر،
صاحب مقام و كتاب گردیده است معقول نیست برای پدرش كه
از دنیا رفته است درخواست شرع جدید كند. و بر فرض این
كه بر خلاف احتمال آنان، مزمور فوق كلام حضرت داود ـ
علیه السّلام ـ باشد ـ چنان كه اشاره كردیم ـ دعا برای
دو شخصّیت والایی است كه در آینده‌ی تاریخ بعد از او
ظاهر خواهند شد.
پنجم: چنان كه از آیه‌ی (20) استفاده می‌شود تمامی
آیات یاد شده به عنوان دعا بر زبان حضرت داود ـ علیه
السّلام ـ جاری شده و شایسته‌ی مقام نبوّت ـ‌كه
بالاترین مدارج كمال و عبودیّت و بندگی است ـ این است
كه، در مقام دعا و استدعای از پروردگار، در كمال خضوع
و خشوع و انكسار در برابر آفریدگار، زبان به تذلّل و
كوچكی بگشاید، و با زبان عجز و لابه و عاری از هر نوع
خودبینی و خود پسندی مقاصد خویش را از خدای جهان
بخواهد، نه این كه در برابر سلطان واقعی و مالك الملوك
جهان خود را «پادشاه» و فرزند خود را «شاهزاده» بخواند.
ششم: این كه، در چند آیه از بشارت مزبور، سلطنت و دعوت
«ملك زاده» را عمومی و جهانی خوانده، و قدرت و جبروت
روحانی وی را شامل پادشاهان و قدرتمندان و سلاطین
مقتدر جهان دانسته، و سراسر كره‌ی مسكون را قلمرو دولت
حقّه‌ی وی معرفی نموده، چنان كه در اخبار وارده از
ائمّه‌ی معصومین ـ علیهم السّلام ـ نیز در حقّ شخصّیت
بی‌نظیر حضرت مهدی ـ علیه السّلام ـ ، چنین سخن رفته
است.
هفتم: این كه، در آیه‌ی (7) به اصحاب خاص آن حضرت
اشاره نموده كه با ظهور نور پر فروغ مهدوی ـ علیه
السّلام ـ آن خورشید جهانتاب عدل الهی، صدیّقان شكوفه
كنند، و رحم اجتماع بزرگ جهانی، مردانی پاك سیرت، راست
گفتار و درست كردار از خود نمایان سازد، و سعادت و
سلامت، رفاه و خوشبختی، بهروزی و بهزیستی كه مولود
تسلّط آن یگانه منجی عالم و دولت عدالت پیشه‌ی آن حضرت
است تا انقراض جهان پایدار خواهد بود، چنان كه در
روایات اسلامی نیز آمده است: «دولتنا آخر الدول».
و
هشتم: این كه، در آیه‌ی (17 و 18) خاطر نشان ساخته است
كه تا جهان باقی است و خورشید در آسمان نور افشانی می‌كند،
اشعه‌ی خورشید فروزان قائم آل محمّد ـ علیهم السّلام ـ
بر روح و جان جهانیان خواهد تابید، و تمامی قبایل او
را خجسته خواهند گفت، و تمامی روی زمین از جلال و
عظمتش پر خواهد شد[1]، چنان كه در روایات مستفیضه و
متواتره‌ی اسلامی كه در مورد ظهور آن مهر تابان رسیده
است، كمتر حدیثی یافت می‌شود كه در ضمن آن جمله‌ی «یملَأُ
الأرضَ قِسْطاً وَ عَدْلاً، كَما مُلِئَت ظُلْماً وَ
جَوْراُ» نیامده باشد.[2]
بنابراین، جای هیچ گونه شك و تردید نیست كه مقصود از
«ملك» در مزمور 72 از زبور داوود ـ علیه السّلام ـ
همان نور قدوسی حضرت محمّد بن عبدالله ـ صلّی الله
علیه و آله و سلّم ـ سیّد رسولان و خاتم پیغمبران، و
مقصود از «ملك زاده» حضرت صاحب الزمان «مهدی موعود ـ
علیه السّلام ـ » دوازدهمین جانشین بر حق و فرزند
دلبند آن بزرگوار است كه به خواست خداوند در روز معین
و موعود، ظهور خواهد نمود، و سراسر روی زمین را پر از
عدل و داد خواهد كرد بعد از آن كه پر از ظلم و جور شده
باشد، و گردن گردن‌كشان و گردن فرازان را خواهد شكست،
و چون مهر و ماه بر روح و جان جهانیان خواهد تابید، و
حكومت حقه‌ی الهیه‌ی وی تا ابد و تا قیام قیامت ادامه
خواهد داشت. اللهم عجّل فرجه و سهّل مخرجه.
ناگفته نماند كه نویدهای ظهور حضرت مهدی ـ علیه
السّلام ـ در «زبور» فراوان است، و در بیش از 35 بخش
از مزامیر (150) گانه، نوید ظهور آن موعود اُمم و منجی
عالم موجود است، كسانی كه طالب تفصیل بیشتری هستند
می‌توانند به متن «مزامیر» در «عهد عتیق» مراجعه
فرمایند.
ب) بشارت ظهور حضرت مهدی ـ علیه السّلام ـ در كتاب
«اشعیای نبی»
در كتاب «اشعیای نبی» كه یكی از پیامبران پیرو تورات
است، بشارات فراوانی در مورد ظهور حضرت مهدی ـ علیه
السّلام ـ آمده است كه جهت استدلال به كتاب مزبور،
نخست فرازی از آن بشارت‌ها را نقل نموده، و برخی از
نكات آن را توضیح می‌دهیم تا معلوم شود كه مسلمانان
درباره‌ی عقیده به ظهور یك مصلح جهانی تنها نیستند،
بلكه همه‌ی اهل كتاب در این عقیده با مسلمانان اشتراك
نظر دارند.
در فرازی از بشارت كتاب اشعیا چنین آمده است:
«و نهالی از تنه‌ی «یسیّ»[3] بیرون آمده، شاخه‌ای از
ریشه‌هایش خواهد شكفت و روح خداوند بر او قرار خواهد
گرفت. یعنی روح حكمت و فهم و روح مشورت و قوّت و روح
معرفت و ترس خداوند و خوشی او در ترس خداوند خواهد بود
و موافق رؤیت چشم خود، داوری نخواهد نمود و بر وفق سمع
گوش‌های خویش، تنبیه نخواهد نمود؛ بلكه مسكینان را به
عدالت داوری خواهد كرد و به جهت مظلومان زمین به راستی
حكم خواهد نمود... كمربند كمرش عدالت خواهد بود و
كمربند میانش امانت.
و
گرگ با بره سكونت خواهد داشت و پلنگ با بزغاله خواهد
خوابید و گوساله و شیر پرواری با هم و طفل كوچك آنها
را خواهد راند و گاو با خرس خواهد چرید و بچه‌های آنها
با هم خواهند خوابید و شیر مثل گاو كاه خواهد خورد، و
طفل شیر خوره بر سوراخ مار بازی خواهد كرد، و طفل از
شیر باز داشته شده، دست خود را بر خانه‌ی افعی خواهد
گذاشت، و در تمامی كوه مقدس من، ضرر و فسادی نخواهند
كرد؛ زیرا كه جهان از معرفت خداوند پر خواهد بود مثل
آبهایی كه دریا را می‌پوشاند».[4]
منظور از «نهالی كه از تنه‌ی یسیّ خواهد رویید» ممكن
است یكی از چهار نفر از شخصّیت‌های بزرگ روحانی و
رهبران عالیقدر بشر، حضرت داود، حضرت سلیمان، حضرت
عیسی و حضرت حجّت بن الحسن العسكری ـ علیهم السّلام ـ
باشند؛ ولی دقّت و بررسی كامل آیات فوق نشان می‌دهد كه
منظور از این نهال، هیچ یك از آن پیامبران نیست؛ بلكه
همه‌ی آن بشارت‌ها ویژه‌ی قائم آل محمّد ـ علیهم
السّلام ـ است؛ زیرا حضرت داوود و سلیمان ـ علیهما
السّلام ـ فرزندان پسری یسیّ، و حضرت عیسی بن مریم ـ
علیه السّلام ـ نواده‌ی دختری وی، و قائم آل محمّد ـ
علیه السّلام ـ نیز از جانب مادرش جناب نرجس خاتون ـ
كه دختر یشوعا، پسر قیصر، پادشاه روم و از نسل حضرت
داود، و مادرش از اولاد حواریون حضرت عیسی ـ علیه
السّلام ـ بوده، و نسب شریفش به شمعون صفا، وصیّ حضرت
عیسی ـ علیه السّلام ـ می‌رسد ـ نواده‌ی دختری «یسیّ»
می‌باشد.
در فرازی از این بشارت چنین آمده است: «موافق رؤیت چشم
خود داوری نخواهد كرد و بر وفق سمع گوش‌های خود تنبیه
نخواهد نمود» و این جمله، اشاره به حاكمیت مطلق و
حكومت عادلانه‌ی آن حضرت دارد كه وی بر اساس حق و
واقع، حكم می‌كند و نیازی به شاهد و بیّنه ندارد و از
كسی گواهی نمی‌طلبد چنان كه در روایات اسلامی آمده است
كه: «یحكم بحكم داود و محمّد ـ صلّی الله علیه و آله و
سلّم ـ » یعنی به حكم حضرت داود و دستور پیامبر ـ صلّی
الله علیه و آله و سلّم ـ حكم می‌كند و با علم و دانش
خدادادی خویش داوری می‌نماید.
و
در فراز دیگری از آن بشارت آمده است كه، در زمان حكومت
حقه و دوران حكومت عدالت پیشه‌ی او «گرگ با بره سكونت
خواهد داشت و پلنگ با بزغاله خواهد خوابید... و گوساله
و شیر پرواری با هم، و... ضرر و فسادی نخواهند كرد»،
این جمله نشان می‌دهد كه در زمان ظهور مبارك آن موعود
آسمانی، عدل و داد آن چنان گسترش می‌یابد كه جانوران و
درندگان با هم سازش می‌كنند و در كنار یكدیگر قرار
می‌گیرند و خوی بهیمیّت و درندگی را از دست می‌دهند، و
زیان و ضرر به هیچ یك از موجودات نمی‌رسانند چنان كه
در اخبار و احادیث آمده است:
«وَتَصْطَلِحُ
فِی مُلْكِهِ السّباع، وَ اصْطَلَحَتِ السِّباع، و
تأمَنُ الْبَهائم».[5]
و در آخرین فراز از بشارت مزبور آمده است: «جهان از
معرفت خداوند پر خواهد بود مثل آبهایی كه دریا را می‌پوشاند»،
این مطلب نشانگر این واقعیّت است كه در عهد با سعادت
آن موعود آسمانی چنان تحول عظیم علمی و فرهنگی به وجود
می‌آید كه همه‌ی مردمان به خدای یگانه ایمان می‌آورند.
درهای رشته‌های گوناگون علوم و دانش به روی انسان‌ها
گشوده می‌شود، سطح معلومات بشری بالا می‌رود، راهی را
كه بشریّت در طول تاریخ در هزاران سال پیش به دنبال آن
بوده در زمان كوتاه می‌پیماید، عقل‌ها كامل و اندیشه‌ها
شكوفا می‌گردد، و كوته بینی‌ها و تنگ نظری‌ها از بین
می‌رود، و انسان‌ها به كمال و بلوغ عقلی و اخلاقی و
انسانی می‌رسند و به تمام ناكامی‌ها، شكست‌ها، ستم‌ها،
نادانی‌ها و بدبختی‌ها پایان می‌دهند، و زندگی
شرافتمندانه‌ی تازه‌ای را آغاز می‌نمایند.
-------------------------------------------
[1] .
برای توضیح بیشتر به كتاب انیس الاعلام فی نصره
الاسلام، ج5، ص92 الی 96 و ج7، ص387 الی 398 مراجعه
فرمایید.
[2] . به كتاب نفیس منتخب الاثر، ص247 ـ 250 مراجعه
فرمایید.
[3] . یسیّ به معنای قوی، پدر حضرت داود و نوه‌ی «راعوت»
است، و به طوری مشهور بود كه داود را پسر «یسیّ» می‌نامیدند،
در صورتی كه خود داود شهرت و شخصیت عظیمی داشته و از
پیغمبران بزرگ «بنی اسرائیل» بوده است. (قاموس كتاب
مقدس).
[4] . تورات، كتاب اشعیای نبی، باب 11، پندهای 1 ـ 10،
ص1548، كتاب مقدس.
[5] . بشاره الاسلام، ص197 و 247، منتخب الأثر، ص474،
مستدرك حكم، ج4، ص514 و بحارالانوار، ج52، ص280، ح6.
ظهور حضرت مهدي (عج) از ديدگاه اسلام و مذاهب و ملل
جهان ـ انتشارات مسجد جمكران
.:بــســم رب الــعــبَـــاس(ع) :.